Γράφει η: Κάλλη Καραστεφάνου, Γυναικολόγος – Μαιευτήρας, Επιστημονικός Συνεργάτης, FIVI Μονάδα Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, Ιατρικό Διαβαλκανικό Θεσσαλονίκης
Τι είναι τα χλαμύδια;
Η λοίμωξη από χλαμύδια είναι ίσως η πιο συχνή από τις σεξουαλικώς μεταδιδόμενες νόσους. Προκαλείται από το βακτήριο Chlamydia trachomatis και επηρεάζει κυρίως νεαρά άτομα.
Πώς μεταδίδονται τα χλαμύδια;
Μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή (κολπική, στοματική, πρωκτική). Η χρήση προφυλακτικού εμποδίζει τη μετάδοση. Η μητέρα μπορεί να μεταδώσει στο νεογνό τα χλαμύδια κατά τη διάρκεια του κολπικού τοκετού και αυτό μπορεί να νοσήσει από επιπεφυκίτιδα και άλλες οφθαλμικές λοιμώξεις και σπανιότερα από πνευμονία. Αν όμως η μέλλουσα μητέρα λάβει πριν τον τοκετό αγωγή για τα χλαμύδια το νεογνό δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο.
Πώς εκδηλώνεται η νόσος;
Τα χλαμύδια χαρακτηρίζονται ως “η σιωπηλή νόσος“ και αυτό γιατί πολλές φορές μένει αδιάγνωστη λόγω του υψηλού ποσοστού ασυμπτωματικών ασθενών (70% των γυναικών και πάνω από 50% των ανδρών). Οι πιο συνήθεις κλινικές εκδηλώσεις είναι στη γυναικά η τραχηλίτιδα ενώ στον άντρα η ουρηθρίτιδα. Τα συμπτώματα που εμφανίζονται στον άντρα μπορεί να είναι πόνος στην ουρήθρα, εκκρίσεις από την ουρήθρα, πόνος χαμηλά στην κοιλιά, στους όρχεις, αδυναμία, κόπωση. Στη γυναίκα εμφανίζεται πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή, πόνος χαμηλά στην κοιλιά, κολπική αιμορραγία, αυξημένες κολπικές εκκρίσεις, πυρετός, τάση προς εμετό. Σε περίπτωση μόλυνσης μετά από στοματικό έρωτα μπορεί να εμφανιστούν βήχας, πυρετός, πονόλαιμος. Τα συμπτώματα μπορεί να παραπέμψουν σε άλλες καταστάσεις με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία.
Πώς γίνεται η διάγνωση και ποια είναι η θεραπεία;
Η διάγνωση γίνεται από τον κατάλληλο γιατρό με την κλινική και εργαστηριακή εξέταση με καλλιέργειες των εκκριμάτων με κυτταροκαλλιέργεια, άμεσο ανοσοφθορισμό, προσδιορισμό αντισωμάτων με ορολογικές μεθόδους και μοριακές μεθόδους. Η θεραπεία γίνεται με αντιβιοτικά, όπως η δοξυκυκλίνη και η αζιθρομυκίνη. Ένα ποσοστό 95% των ασθενών θεραπεύεται πλήρως μετά την πρώτη κιόλας θεραπευτική αγωγή δεν εξασφαλίζεται όμως ανοσία γι’ αυτό συστήνεται η χρήση προφυλακτικού και οι τακτικοί έλεγχοι.
Τι μπορεί όμως να προκαλέσουν τα χλαμύδια στο αναπαραγωγικό σύστημα αν δεν θεραπευτούν και τι επίπτωση έχουν στη γονιμότητα ;
Όπως αναφέρθηκε πριν, τα χλαμύδια είναι “σιωπηλή νόσος’’ είτε υπάρχουν, είτε όχι συμπτώματα αν δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στον οργανισμό με βλάβες στην όραση και στο αναπαραγωγικό σύστημα με επακόλουθο την υπογονιμότητα και στους άνδρες και στις γυναίκες.
Η υπογονιμότητα στον άντρα:
η λοίμωξη από χλαμύδια εκτός από ουρηθρίτιδα μπορεί να είναι αιτία επιδιδυμίτιδας και προστατίτιδας. Στον άντρα τα χλαμύδια μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα και κινητικότητα του σπέρματος και παρ’ όλο που η θεραπευτική αγωγή αντιμετωπίζει πλήρως τη μόλυνση, καλό είναι αν συμβεί αυτό, να συμβουλευτεί έναν ειδικό αναπαραγωγής.
Η υπογονιμότητα στη γυναίκα:
η σύλληψη μετά από χλαμυδιακή λοίμωξη είναι δυνατή, αλλά με τον κίνδυνο προώρου τοκετού και γέννησης ελλιποβαρούς νεογνού. Τα χλαμύδια αν δεν θεραπευτούν μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονώδη νόσο της πυέλου (pid), ενδομητρίτιδα, σαλπιγγίτιδα, απόφραξη των σαλπίγγων η συμφύσεις σε αυτές με επακόλουθο την δυσκολία ή αδυναμία σύλληψης, την έκτοπη κύηση και την υπογονιμότητα.
Ποια είναι η θεραπεία της υπογονιμότητας που προκλήθηκε από χλαμύδια;
Η λοίμωξη από χλαμύδια δεν καθιστά αδύνατη τη σύλληψη ενός παιδιού. Πολλές φορές η βοήθεια που παρέχεται μέσω μιας θεραπείας γονιμότητας κάνει δυνατή την εκπλήρωση της επιθυμίας για δημιουργία οικογένειας. Η εξωσωματική γονιμοποίηση (ivf) είναι η ιδανική θεραπευτική προσέγγιση στις περιπτώσεις που τα χλαμύδια έχουν προκαλέσει πλήρη απόφραξη των σαλπίγγων ή έχουν επηρεάσει τόσο την ποιότητα του σπέρματος και προτιμάται η λήψη καλύτερης ποιότητας σπέρματος κατευθείαν με βιοψία όρχεως, γονιμοποίηση του ωαρίου και μεταφοράς στη μήτρα. Η σύλληψη λοιπόν και η γέννηση ενός υγιούς παιδιού μετά από τη διάγνωση και τη θεραπεία της λοίμωξης από χλαμύδια είναι δυνατή . Ας μην ξεχνάμε όμως, την πρόληψη με τη χρήση προφυλακτικού και τους τακτικούς ελέγχους.