Συντάκτης: admin

Ταξίδι μετά από Εμβρυομεταφορά και κατά την Εγκυμοσύνη

Με την Επιστημονική επιμέλεια του Αναστάσιου Μακέδου, Μαιευτήρας – Γυναικολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης, Fivi

• Γενικά για την εμβρυομεταφορά
  • Η διαδικασία είναι μη επεμβατική και ασφαλής και δε χρειάζεται η χορήγηση αναισθησίας.
  • Δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα ότι το ταξίδι με αυτοκίνητο ή αεροπλάνο αυξάνει τον κίνδυνο αποτυχίας εμφύτευσης.
• Σημαντικές προφυλάξεις
  • Αποφυγή στρες και υπερκόπωσης: μεγάλα ή κουραστικά ταξίδια, ειδικά τις 3 πρώτες ημέρες.
  • Συμβουλή γιατρού: πάντα ενημερώστε τον γυναικολόγο ή ειδικό γονιμότητας πριν ταξιδέψετε.
  • Αποφυγή έντονης σωματικής προσπάθειας: αποφύγετε βαριά δραστηριότητα αμέσως μετά την εμβρυομεταφορά.
• Ταξίδι με αυτοκίνητο
  • Γενικά ασφαλές, με συχνές στάσεις για διάταση ποδιών και ξεκούραση.
  • Υγρά και υγιεινά σνακ για ενυδάτωση και ενέργεια.
  • Υγρά και υγιεινά σνακ για ενυδάτωση και ενέργεια.
• Ταξίδι με αεροπλάνο
  • Ασφαλές, αλλά λαμβάνονται υπόψη: αλλαγές πίεσης, πιθανότητα θρόμβωσης (DVT) σε μακρινές πτήσεις.
  • Κίνηση κατά τη διάρκεια της πτήσης και άνετα ρούχα για καλύτερη κυκλοφορία.
  • Συμβουλή γιατρού σε περίπτωση επιπλοκών ή υψηλού κινδύνου.
• Ταξίδι κατά την εγκυμοσύνη
  • Πρώτο τρίμηνο: Προσοχή σε ναυτία, κούραση, ζαλάδα. Αποφύγετε ταξίδια αν τα συμπτώματα είναι έντονα.
  • Δεύτερο τρίμηνο: Συνήθως η καλύτερη περίοδος για ταξίδι, λιγότερες επιπλοκές.
  • Τρίτο τρίμηνο: Ταξίδια πιο δύσκολα λόγω μεγέθους κοιλιάς και κινδύνου πρόωρου τοκετού. Πτήσεις μετά τις 36 εβδομάδες συνήθως περιορίζονται.
• Αιτίες αποφυγής ταξιδιού
  • Υψηλού κινδύνου εγκυμοσύνη (π.χ. προγενέστερη αποβολή, υπέρταση).
  • Εμφάνιση συμπτωμάτων όπως αιμορραγία ή έντονος πόνος.
  • Περιοχές με περιορισμένη πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα.
• Παραλία κατά την εγκυμοσύνη
• • Περιορίστε την έκθεση στον ήλιο, χρησιμοποιήστε αντηλιακό και παραμείνετε ενυδατωμένες.
• • Αποφύγετε υψηλές θερμοκρασίες και επικίνδυνα νερά για κολύμπι.
• Συμπέρασμα
• • Ταξίδι μετά από εμβρυομεταφορά ή κατά την εγκυμοσύνη είναι γενικά ασφαλές με τις κατάλληλες προφυλάξεις.
• • Ακολουθήστε τις οδηγίες του γιατρού, προσέξτε το σώμα σας και προσαρμόστε τα σχέδια ταξιδιού ανάλογα με την υγεία σας και το στάδιο της εγκυμοσύνης.

Γράφει ο Ανδρέας Σόρτσης, Μαιευτήρας – Γυναικολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης, FIVI.

Ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους αποτυχίας της διαδικασίας συνίσταται στην διαταραχή και εν τέλει διακοπή της ανάπτυξης των εμβρύων. Οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε αποτυχία της διαδικασίας εξωσωματικής γονιμοποίησης ποικίλουν. Πιο συγκεκριμένα:

1.Ηλικία της γυναίκας

Παρατηρείται ότι γυναίκες άνω των 35 ετών εμφανίζουν εξασθένιση της ποιότητας και του αριθμού των ωαρίων, γεγονός που φέρει αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη των εμβρύων. Μάλιστα, τα ωάρια γυναικών μεγαλύτερης ηλικίας εμφανίζουν συχνότερα χρωμοσωμικές ανωμαλίες, οι οποίες ευθύνονται σημαντικά σε ενδεχόμενη αποτυχία της εμφύτευσης.

2.Η ποιότητα των εμβρύων

Δεν εμφανίζουν όλα τα έμβρυα τον ίδιο ρυθμό και την ίδια εξέλιξη στην ανάπτυξή τους. H παρακολούθηση της βαθμιαίας ανάπτυξης των εμβρύων, μέσω κατάλληλων τεχνικών που εφαρμόζονται στο εργαστήριο, μπορεί να προβλέψει την επιτυχία καθώς και να εξηγήσει τους λόγους ενδεχόμενης αποτυχίας της διαδικασίας. Υψηλής ποιότητας έμβρυα αυξάνουν τις πιθανότητες επιτυχίας.

3.Ανταπόκριση των ωοθηκών

Ο μικρός αριθμός των ωαρίων περιορίζει τον βαθμό της επιτυχίας. Για τον λόγο αυτό απαιτείται πολλές φορές η χρήση διαφορετικών πρωτοκόλλων στην διέγερση των ωοθηκών καθώς και ανάλογα με την περίπτωση η εξατομικευμένη δοσολογία στη χορήγηση των φαρμάκων.

4.Η ποιότητα του σπέρματος

Είναι απαραίτητη η ανάλυση του σπέρματος, ενώ υψηλές και εξειδικευμένες τεχνικές, όπως η ενδοκυταροπλασματική ένεση σπερματοζωαρίου(ICSI) εμφανίζονται ιδιαίτερα χρήσιμες και αποτελεσματικές και εφαρμόζονται με θετικά αποτελέσματα σε πολλές περιπτώσεις ζευγαριών.

5.Παράγοντες σχετιζόμενοι με την μήτρα

Ανατομικά προβλήματα της μήτρας, όπως ινομυώματα, πολύποδες, συμφύσεις δύνανται να οδηγήσουν σε αποτυχία της εξωσωματικής, τα οποία όμως μπορούν να επιλυθούν μέσω κατάλληλης χειρουργικής αντιμετώπισης, ενώ και η ορμονική θεραπεία μπορεί να συνδράμει σημαντικά στην επίτευξη του ευτυχούς αποτελέσματος.

6.Γενετικοί παράγοντες

Έτερος παράγοντας ικανός να επιφέρει την αποτυχία της εξωσωματικής διαδικασίας είναι οι γενετικές διαταραχές, για αυτό ενδεχομένως να χρειαστεί να διενεργηθούν πρόσθετες ιατρικές εξετάσεις όπως ενδεικτικά έλεγχος του καρυότυπου του ζευγαριού και προεμφυτευτική διάγνωση (PGD).

7.Χρόνος της έμβρυο-μεταφοράς

Ο χρόνος της εμβρυομεταφοράς είναι σημαντικός για την επιτυχία της εξωσωματικής διαδικασίας και απαιτείται να διενεργείται την κατάλληλη χρονική στιγμή. Το πάχος του ενδομήτριου και τα επίπεδα των ορμονών παίζουν καθοριστικό ρόλο για το χρόνο της εμβρυομεταφοράς.

8.Δεκτικότητα του ενδομήτριου

Η εμφύτευση των εμβρύων συνιστά πολύπλοκη διαδικασία και ο μηχανισμός της δεν έχει αποκωδικοποιηθεί αποτελεσματικά και ουσιαστικά. Ακόμη και ένα καλής ποιότητας έμβρυο μπορεί να αποτύχει στην εμφύτευση για λόγους που μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει η επιστήμη να εξηγήσει. Ανοσολογικοί παράγοντες εμφανίζονται κάποιες φορές ως υπαίτιοι για την απόρριψη του εμβρύου, ενώ σε περίπτωση που συνυπάρχουν φλεγμονώδεις και ανοσολογικοί παράγοντες, θα πρέπει να διαγνωσθούν και να θεραπευθούν εγκαίρως.

9.Τρόπος ζωής

Πολλοί παράγοντες που αφορούν τον τρόπο ζωής, συμπεριλαμβανομένων του καπνίσματος, της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ και καφεΐνης, της κακής διατροφής και της παχυσαρκίας μπορεί επηρεάσουν αρνητικά την γονιμότητα ενώ άλλοι όπως η προληπτική φροντίδα μπορεί να είναι επωφελείς.

10.Ανεξήγητη υπογονιμότητα

Η περίπτωση κατά την οποία δεν καθίσταται δυνατό με τις διαθέσιμες διαγνωστικές μεθόδους να εντοπιστούν τα αίτια της αποτυχίας  ορίζεται ως ανεξήγητη υπογονιμότητα. Η αδυναμία εντοπισμού αιτίων υπογονιμότητας στα ζευγάρια με ανεξήγητη υπογονιμότητα καθιστά την επιλογή θεραπείας εμπειρική.

Νόνικα Ταρλατζή, Μαιευτήρας – Γυναικολόγος, Αναπληρώτρια Επιστημονικά Υπεύθυνη FIVI Μονάδα Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, Ιατρικό Διαβαλκανικό Θεσσαλονίκης

Οι γυναίκες έχουν το μέγιστο αριθμό ωαρίων τους όταν είναι ακόμα σε εμβρυική ηλικία και από τότε αυτά συνεχώς μειώνονται. Η μείωση του αριθμού αλλά και της ποιότητας των ωαρίων είναι πιο σημαντική από την ηλικία των 35 και μετά, γεγονός που δικαιολογεί τη μείωση των πιθανοτήτων ακόμα και φυσικής σύλληψης, αλλά και αποβολών.

Συγχρόνως μία πραγματικότητα της εποχής μας είναι η αναβολή τεκνοποίησης. Για αυτό ευθύνεται η επιθυμία των νέων να σπουδάσουν, να κάνουν μετεκπαίδευση και να επενδύσουν στην καριέρα τους αλλά βεβαίως και οι οικονομικές δυσκολίες και προκλήσεις της σημερινής εποχής, σε συνδυασμό με την ευρεία διάδοση της αντισύλληψης. Αυτό αναπόφευκτα οδηγεί σε υπογεννητικότητα και αύξηση της υπογονιμότητας, καθώς ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες γονιμότητας είναι η αναπαραγωγική ηλικία.

Ακόμα και στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, η ηλικία της γυναίκας παίζει πολύ σημαντικό ρόλο καθώς όσο προχωράει, μειώνονται οι πιθανότητες επιτυχίας λόγω του ότι είναι πιο συχνό τα ωάρια και τα έμβρυα που προκύπτουν να έχουν χρωματοσωμικές ανωμαλίες. Κατά συνέπεια χρειάζεται μεγαλύτερος αριθμός ωαρίων για να αυξάνονται οι πιθανότητες επίτευξης εγκυμοσύνης και γέννησης.

Οι χρωματοσωμικές ανωμαλίες των εμβρύων μπορούν να ελεγχθούν με την τεχνική του προεμφυτευτικού γενετικού ελέγχου, ώστε να αποφευχθεί η μεταφορά τους. Σε γυναίκες προχωρημένης αναπαραγωγικής ηλικίας αυτό έχει μεγάλη σημασία καθώς έτσι μειώνεται ο κίνδυνος αποβολής ή κύησης με χρωματοσωμική ανωμαλία και αυξάνεται η πιθανότητα εγκυμοσύνης ανά εμβρυομεταφορά, καθώς μεταφέρονται μόνο ευπλοειδικά έμβρυα.

Σε περιπτώσεις γυναικών με πολύ μειωμένο ωοθηκικό δυναμικό, πολλαπλές αποτυχίες εμφύτευσης ή γυναίκες πολύ προχωρημένης αναπαραγωγικής ηλικίας, η χρήση ωαρίων δότριας αυξάνει κατά πολύ τις πιθανότητες επίτευξης εγκυμοσύνης και γέννησης.

Όσο όμως αυξάνει η ηλικία της γυναίκας, αυξάνονται και οι πιθανότητες εμφάνισης κάποιας μαιευτικής επιπλοκής, όπως υπερτασική νόσο της κύησης/προεκλαμψία, σακχαρώδης διαβήτης της κύησης, χαμηλό βάρος νεογνού ή ακόμα και εμβρυική και μητρική θνησιμότητα.

Για το λόγο αυτό, πρέπει να γίνεται πλήρης ενημέρωση των υπογόνιμων ζευγαριών για όλα τα παραπάνω, καθώς και καλός έλεγχος για συννοσηρότητες και παράγοντες κινδύνου πριν την προσπάθεια επίτευξης εγκυμοσύνης.