Γράφει ο Ανδρέας Σόρτσης, Μαιευτήρας – Γυναικολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης, FIVI Μονάδα Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, Ιατρικό Διαβαλκανικό Θεσσαλονίκης
Η απάντηση στο ερώτημα ‘’ποια είναι η καλύτερη ηλικία για να μείνει μία γυναίκα έγκυος’’ δεν είναι μονοσήμαντη αλλά συσχετίζεται με μια σειρά από παραμέτρους. Η ηλικία φαίνεται να αποτελεί τον πιο σημαντικό παράγοντα για την γυναικεία γονιμότητα καθώς η πιθανότητα αναπαραγωγής μειώνεται όσο η ηλικία της γυναίκας αυξάνει.
Στη σύγχρονη εποχή στα πλαίσια κοινωνικών, οικονομικών και επαγγελματικών υποχρεώσεων σημειώνεται μια τάση για καθυστέρηση της τεκνοποίησης και μετάθεση της μητρότητας σε μεγαλύτερες ηλικίες. Θα πρέπει όμως να ληφθεί υπόψιν ότι η μέγιστη αναπαραγωγική δυνατότητα της γυναίκας επιτυγχάνεται πριν την ηλικία των 30. Η γυναίκα γεννιέται με ένα αριθμό ωοκυττάρων 1.000.000 περίπου, ο οποίος στη διάρκεια της αναπαραγωγικής ζωής της γυναίκας φθίνει ραγδαία και ανέρχεται στα 500.Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η μείωση της γονιμότητας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μείωση του πληθυσμού των ωοκυττάρων και εν γένει της ποιότητα τους. Έτσι με την πάροδο της ηλικίας και κυρίως μετά την ηλικία των 35, οι πιθανότητες μια γυναίκα να μείνει έγκυος λιγοστεύουν ενώ παρατηρείται αύξηση του πρόωρου τοκετού, αύξηση του κινδύνου για εργώδη τοκετό και καισαρική τομή, υπέρταση και σακχαρώδης διαβήτης κύησης. Επιπλέον στις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας τα διαθέσιμα ωάρια εμφανίζουν όλο και συχνότερα ανωμαλίες στο γενετικό τους υλικό (χρωματοσωμιακές ανωμαλίες) με αποτέλεσμα και αν ακόμα γονιμοποιηθούν να οδηγήσουν σε αυξημένο ποσοστό αποβολών.
Παράλληλα, σε όλες τις ηλικίες, αλλαγές στο τρόπο ζωής και στην γενικότερη φυσική κατάσταση της γυναίκας μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα σύλληψης και να βοηθήσουν στην εξασφάλιση μιας υγιούς εγκυμοσύνης. Η έμφαση στην συχνή σωματική δραστηριότητα, η διατήρηση φυσιολογικού σωματικού βάρους, η υιοθέτηση υγιεινών διατροφικών συνηθειών (όπως μεσογειακή διατροφή, θαλασσινά και ξηροί καρποί που περιέχουν ιχνοστοιχεία για υγιή ωάρια) και η αποφυγή καπνίσματος και αλκοόλ συνιστούν παράγοντες που μπορεί να έχουν θετική επίπτωση στην ενίσχυση της γονιμότητας ακόμα και μετά τη συμπλήρωση του 40ου έτους ηλικίας.
Ωστόσο αν συνυπάρχουν και άλλοι επιβαρυντικοί παράγοντες όπως η ενδομητρίωση, πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια, ή διαταραχές της ωοθυλακιορρηξίας φαίνεται ότι μειώνεται κατακόρυφα η γονιμότητα και καθίσταται επιτακτική η ανάγκη αναζήτησης ιατρικής βοήθειας από έναν ειδικό γονιμότητας. Η εξακρίβωση των πιθανών αιτιών αποτυχίας σύλληψης θα συμβάλλει ουσιωδώς στην έγκαιρη θεραπεία και σε υψηλότερες πιθανότητες επιτυχούς εγκυμοσύνης. Επίσης στις περιπτώσεις μειωμένης ικανότητας σύλληψης συστήνεται και η προσφυγή σε μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.